a. podejmowanie wyzwań środowiskowych w kontekście miejskim. Strategie, działania, metody oceny.

2) Potrzeby:

a. poszukiwanie sposobów i określanie działań na rzecz zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza w miastach w tym kwestie śladu środowiskowego zużycia energii w istniejących zasobach budowlanych;

b. dyskusja na temat tego, w jaki sposób lokalne władze i lokalne przepisy mogą wspierać gospodarstwa domowe w zmniejszaniu zanieczyszczenia powietrza;

c. wymiana wiedzy na temat lokalnych strategii dotyczących wspierania gospodarstw domowych w termomodernizacji istniejących budynków i wymiany nieefektywnych źródeł ciepła; monitorowanie tych działań.

3) Rozwiązania:

a. realizacja programów miejskich wspierających właścicieli lokali mieszkalnych/domów w głębokich remontach budynków, termomodernizacji i wymianie starych i nieefektywnych źródeł ciepła;

b. dyskusja na temat różnych form wsparcia mieszkańców, nie tylko finansowego, w celu realizacji w omawianych działań;

c. strategie i działania w zakresie głębokiej edukacji i informacji wśród mieszkańców.

4) Tematy badawcze do poruszenia podczas całego cyklu 3 serii warsztatów:

a. wyzwania środowiskowe w kontekście miejskim. Strategie, działania, metody oceny.

Korzyści dla obu stron: wymiana wiedzy i doświadczeń, opracowanie nowych sposobów zarządzania złożonymi projektami problemowymi z wykorzystaniem zintegrowanych rozwiązań.

Samotność i poczucie osamotnienia uznawane są za jedne z największych cywilizacyjnych wyzwań, z jakimi mierzą się współczesne, starzejące się społeczeństwa. Do czynników wpływających na poczucie samotności osób starszych zaliczamy między innymi te, które związane są z marginalizacją i wykluczeniem społecznym seniorów. Wzmacniając poczucie izolacji i odseparowania, samotność wywiera negatywny wpływ na zdrowie i kondycję psychiczną seniorów, a w konsekwencji utrudnia przystosowanie się do zmieniających się warunków życia, zarówno własnego, jak i społecznego.

2) Potrzeby:

Poszukiwania nowych rozwiązań w zakresie aktywizacji
i partycypacji społecznej osób starszych w przestrzeni miejskiej; uwzględnienie problemu samotności, wykluczenia społecznego, „ageizmu” oraz gettoizacji ludzi starszych w procesie kreowania polityki senioralnej miast; poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak projektować miejską politykę senioralną i międzypokoleniową.

3) Rozwiązania:

Realizacja kampanii miejskich zachęcających osoby starsze do szeroko rozumianej aktywności i partycypacji społecznej, promowanie idei wolontariatu oraz edukacji „do„, „w” i „dla” starości, podejmowanie działań na rzecz przystosowania osób starszych do dynamicznych zmian, uwzględnienie ich głosów w procesie planowania miejskiego, poszukiwanie rozwiązań opartych na partnerstwie z seniorami w celu kreowania miast przyjaznych osobom starszym.

Dostrzeganie coraz wyraźniejszego związku między rozwojem miast i starzeniem się społeczeństw powinno stać się impulsem do zmiany postrzegania starości i osób starszych. Powinno stwarzać się seniorom okazję do stawania się aktywnymi obywatelami, zaangażowanymi w proces współrządzenia miastem, biorącymi współodpowiedzialność za jakość swojego życia na emeryturze, a także rozwój swojego miasta i przestrzeni publicznej.

4)Tematy badawczo – rozwojowe do poruszenia podczas całego cyklu 3 warsztatów:
aktywizacja osób starszych w przestrzeni miejskiej: szanse, możliwości, wyzwania, wolontariat dla i na rzecz seniorów

– poszukiwanie optymalnego modelu, miasto przyjazne starzeniu się – czyli jakie?

Nowe technologie w służbie seniorom – innowacyjne rozwiązania w obszarze gerontechnologii.

Korzyści dla obu stron: dzielenie się wiedzą i doświadczeniem norweskich ekspertów, których celem jest tworzenie zintegrowanych i innowacyjnych rozwiązań społecznych przyjętych w polskiej specyfice.

a. ograniczony dostęp do przestrzeni publicznej dla osób z niepełnosprawnościami.

b. stare mieszkalnictwo powodem „zamknięcia” osób z niepełnosprawnością fizyczną.

c. wykluczenie społeczne, kulturowe i polityczne osób z niepełnosprawnościami oraz ich rodzin.

d. ograniczona aktywizacja zawodowa osób z niepełnosprawnościami.

2) Potrzeby:

zwiększenie dostępu do przestrzeni publicznej poprzez poprawę infrastruktury miejskiej, w tym budownictwa mieszkaniowego, transportu zbiorowego, miejsc pracy i obiektów handlowych oraz kulturowych.

3) Rozwiązania:

a. środki finansowe na zwiększenie dostępności osób z niepełnosprawnościami fizycznymi, sensorycznymi, intelektualnymi i ze spektrum autyzmu do infrastruktury miejskiej.

b. wprowadzanie standardów dostępności przestrzeni miejskich dla osób z niepełnosprawnoscią.

c. ujednolicenie prawa budowlanego, uwzględniającego potrzeby osób z niepełnosprawnościami.

d. kampanie społeczne uwrażliwiające społeczeństwo na potrzeby osób z niepełnosprawnościami – pokazujące osobę z niepełenosprawnością jako aktywną zawodowo i społecznie.

e. wspieranie przez miasto organizacji pozarządowych, które wspierają osoby z niepełnosprawnościami.

4) Tematy badawcze do poruszenia podczas całego cyklu 3 serii warsztatów:

a. otwarcie dostępu do rzek w przestrzeni zurbanizowanej dla osób z niepełnosprawnościami.

b. „więźniowie” wyższych pięter – niedostosowane stare budownictwo mieszkaniowe dla osób z niepełnosprawnościami fizycznymi.

c. dostępne tereny zielone dla osób z niepełnosprawnościami narządu wzroku.

d. autyści w przestrzeni miejskiej.

Korzyści dla obu stron: dostarczenie norweskiego know-how prekursorskiego w zakresie projektowania uniwersalnego; dzielenie się wiedzą na temat najbardziej innowacyjnych i skutecznych rozwiązań międzysektorowych stosowanych w Norwegii oraz wypracowanie możliwości ich zastosowania na gruncie polskim

a. brak równomiernego rozwoju komfortowych osiedli mieszkaniowych wraz z infrastrukturą towarzyszącą; nowe osiedla mieszkaniowe powstają przede wszystkim poza centrum z utrudnionym dostępem do komunikacji publicznej i usług (w tym publicznych);

b. blokowiska, które nie są odbierane pozytywnie przez społeczeństwo z co najmniej kilku powodów: wszechobecnego betonu i narastającego syndromu biedy – kto może, ten z bloków się wyprowadza, do domu pod miastem lub nowszych osiedli.

c. problem hałasu i braku poczucia wspólnoty, które dotykają oba typy osiedli.

2) Potrzeby:

a. zwiększenie poczucia bezpieczeństwa i przywiązania do osiedla,

b. podniesienie jakości przestrzeni,

c. zwiększenie aktywności mieszkańców w obrębie osiedla.

3) Rozwiązania:

a. sposoby sprawnego działania wspólnot mieszkaniowych,

b. zmiany zagospodarowania przestrzeni osiedlowej,

c. programy i kierunki modernizacji i rewitalizacji zdezaktualizowanych tkanek miejskich,

d. poprawa prawa w zakresie mieszkań na wynajem.

4) Tematy badawcze do poruszenia podczas całego cyklu 3 serii warsztatów:

podniesienie standardów zamieszkania osiedli mieszkaniowych w mieście (blokowisk i nowych osiedli deweloperskich), przez co należy rozumieć: podniesienie walorów estetycznych najbliższego otoczenia, zwiększenie funkcjonalności osiedli oraz infrastruktury towarzyszącej, wzmocnienie więzi sąsiedzkich.

Korzyści dla obu stron: wymiana wiedzy i doświadczeń w zakresie rozwiązywania trudnych problemów mieszkaniowych w Polsce i Norwegii.